เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่สวยและสตรองมากๆเลยค่ะ สำหรับ แอนนี่ บรู๊ค เพราะว่าที่ผ่านมานั้น แอนนี่ จะต้องเป็นเสาหลักของที่บ้านดูแลคุณแม่ และลูกชาย น้องฑีฆายุ มาเป็นอย่างดี
ล่าสุด แอนนี่ ได้เล่าความภาคภูมิใจในตัวพ่อเลี้ยงว่า “ตอน 7ขวบ แอนมีพ่อเลี้ยงค่ะ☺ พ่อเลี้ยงเป็นคนบ้านเดียวกับแม่ ต่างคนต่างมาทำงานที่โรงงานน้ำส้มสายชูและไม่รู้จักกันมาก่อน☺
🤔พ่อบอกแม่ว่าหากอยู่ กทม แอนจะไม่ได้เรียนหนังสือ 2ท่านจึงตัดสินใจกลับบ้านนอก ทำกระท่อมมุงหญ้าคา คนบ้านเราใครจะทำบ้านเขาจะไปตัดไม้ไผ่ในป่า แล้วช่วยกันทำบ้าน จักหญ้าคามุงหลังคา 2-3วันเสร็จได้กระท่อมเล็กๆ 1 หลัง
🌿พอจบป6 แม่จะส่งแอนเข้า กทม ทำงานรับจ้าง แต่ครูที่ รร เข้ามาขอแม่ว่าขอให้ลูกชิงทุนก่อนเพราะเรียนดี ถ้าลูกสอบได้ ขอให้เด็กได้เรียน ได้ต่อมัธยมที่เชียงใหม่ค่ะ รร.เจ้าฟ้าหญิงอุบลรัตน์(หรือ เซนต์ปอลเดอร์ชาร์ตเป็น รร หญิงล้วนประจำ)
🌾ต่อมาแอนได้สอบทุนอีกรอบเข้ามาเรียน กทม เจอต้มยำกุ้ง ,เขาไม่จ้างเด็กจบใหม่… สิ่งที่เพื่อนๆทำคือแยกย้าย ส่วนแอนเลือกอยู่ต่อ ใน กทม
🌾นั่งรถเมล์ไปสยามทุกวันเดินตั้งแต่10โมงเช้ายัน1ทุ่มจึงกลับที่พัก จนวันนึงได้เจอพี่คนสวยพาไปเดินแบบ เข้าโมเดลลิ่ง
🌾เงินก้อนแรกจากมอเตอร์โชว์ 10วัน 45,000พ่อเอ่ยปากขอ บอกว่าขอบ้านให้แม่นะ แม่ต้องมีบ้าน ….เงินก้อนนี้สร้างบ้านหลังเล็กๆนี้ทันที+จักยานให้พ่อคันนึง+ เตาเผาถ่านให้พ่อ +ทองให้แม่ใส่
🌌หลังสร้างบ้านได้6-7ปี พ่อได้จากไปแบบกระทันหัน ติดเชื้อในกระแสเลือด(คาดว่าดื่มเหล้าต้มผิดกฏหมายทุกวันมันสะสม)
😞ตั้งแต่มีพ่อเลี้ยงก็ไม่เคยรักพ่อเลยเพราะถูกปลูกฝังจากละครและข่าวว่าพ่อเลี้ยงทำร้ายลูก… ไม่ชอบหน้าพ่อ ,แต่ก็ค่อยๆคลายเพราะความรักที่พ่อมีให้ ตั้งแต่7ขวบมันมีแต่มากขึ้น .พอแม่ตีพ่อจะห้ามเสมอ. พ่อเป็นคนไม่พูด พ่อเป็นคนเงียบๆ…….
🙏บุญแอนยังมี ก่อนพ่อเสีย1วัน พอแอนรู้ว่าพ่อป่วย เย็นนั้น ไม่รู้คิดยังไง โทรหาพ่อ บอกพ่อว่า🍀 “หนูรักพ่อนะขอโทษที่เคยแสดงออกไม่ดี พ่อให้อภัยหนูนะ”🍀 ……….
🌌เสียงปลายสาย คือเสียงสะอื้น …. พ่อร้องไห้ด้วยความยินดีทั้งๆที่ป่วย😥 เลยบอกพ่อว่าพรุ่งนี้เจอกันนะ หนูกำลังไปหาพ่อนะ.
🌾ตี5ของอีกวัน อาโทรมาบอกว่า พ่อเสียแล้วนะ…………………….
🌾งานศพพ่อ คนมาล้นไปถึงถนนใหญ่ เราเพิ่งรู้ว่า พ่อเป็นคนที่สร้างคุณงามความดี เป็นที่รักของคนทุกหมู่บ้าน. ในงานเก้าอี้ไม่พอเขาก็นั่งพื้นหญ้าเพื่อมางานศพพ่อ …….
คนที่โรงงานปูนที่พ่อไปทำงานต่างบอกว่า. พ่อชอบไปคุยให้คนที่โรงงานฟัง ว่าลูกสาวเก่ง ……ลูกสาวเป็นเด็กดี….ลูกสาวเป็นนักเรียนทุน…ลูกสาวสร้างบ้านให้ …เป็นกลากเกลื้อนหรือไม่สบาย นี่หายเพราะลูกสาวนะ
☺………☁พ่อพูดเสมอกับทุกคนว่าแอนคือลูกสาวพ่อ.และพ่อรักแอนแค่ไหน
☁พ่อจากไปตอนพ่ออายุได้42 เป็นการจากลาที่อย่างน้อยๆ ก็ได้พูดและกล้าพูดคำว่ารัก ครั้งแรกในชีวิต เหมือนพ่อรอฟังแอนอยู่
🎑มันเปลี่ยนนิยามคำว่า”พ่อเลี้ยง”ในใจไปเลย
🍀”พ่อเลี้ยง ที่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กจนโต
🍀พ่อ… ที่เลี้ยงด้วยคำสุภาพอ่อนโยนเสมอ.. ปกป้องจากไม้เรียวของแม่… พาไปโรงเรียน.. พาไปหาหมอ…….อุ้มขึ้นบ่าเวลาดูหนังกลางแปลงขากลับบ้าน…
🙏สอนทักษะชาวทุ่ง การทำมาหากินหาปูหาปลา… พาไปสอบชิงทุนในเมือง ป่วยก็อุ้มหาหมอ….
พ่อเลี้ยง ที่แปลว่าเลี้ยงหนูมาจริงๆค่ะ #รักและคิดถึงครบรอบวันจากไปตลอดกาล”
อ่านจบแล้วก็สามารถรับรู้ได้เลยค่ะว่าคุณพ่อท่านรักและหวังดีกับ แอนนี่ มากๆซึ่ง แอนนี่ เองก็รักคุณพ่อมากเช่นกัน
ขอขอบคุณ : แอนนี่ บรู๊ค
